آرزو کردن شرط نیست، شرط تحقق آرزو است.
.
.
.
نقاش باید نهانخانه داشته باشد؛
زیرا هنگامی که در نهانخانه با خود هستید، خودتان هستید
و هنگامی که همراه با شخص دیگری هستید، نیمی از خودتان می‌باشید.
.
.
.
تنها سخنگوی جهان طبیعت، آزمایش است،
پس باید همیشه به تجربه پرداخت و هرکار را به هزار شکل آزمود.
.
.
.
اگر پیوسته و بدون درنگ کار کنید، توان داوری خود را از دست می‌دهید.
.
.
.
آنچه را نقاشی می‌کنید باید بشناسید و از آن، آگاهی کافی داشته باشید.
.

…

.
.
ثابت ماندن در یک‌جا سبب از دست رفتن قوه‌ی ادراک شما می‌شود.
اندکی فراتر بروید تا چیزهای دیگری را نیز ببینید
که در آنها نبود سامان و تناسب، قابل مشاهده است.
.
.
.
من از سودمند بودن دست نمی‌کشم.
.
.
.
می‌توان در هر زمینه‌ای کسب دانش کرد.
.
.
.
عشق سرشار در صورتی به وجود می‌آید که از آنچه دوست دارید،آگاهی فراوان داشته باشید.
.
.
.
درست همان گونه که اگر آهن را بکار نگیریم، زنگ می‌زند،
همان‌ گونه که آب راکد می‌گندد و یا به هنگام سرما یخ می‌بندد،
اگر از آگاهی و مغز خود بهره نگیریم، آن را از دست می‌دهیم.
.
.
.
همان‌گونه که روز خوب، خواب خوش در پی دارد،
زندگی هم اگر به ‌خوبی سپری شود، مرگی آمرزیده در پی خواهد داشت.
.
.
.
سرشت آدمهای خوب، گرایش به دانستن است.
.
.
.
پرها می‌توانند انسانها را مانند پرندگان به پرواز درآورندو به سوی بهشت ببرند.
این از ادبیاتی‌ است که با قلم‌پرهایشان نوشته شده است.
.
.
.
سبب اندوه است که اشخاص در حد میانه نیز به حواس خود توجه نمی‌کنند.
نگاه می‌کنند، ولی نمی‌بینند، گوش می‌دهند، ولی نمی‌شنوند،
لمس می‌کنند، ولی احساس نمی‌کنند، غذا می‌خورند، ولی مزه ی آن را حس نمی‌کنند.
.
.
.
والا‌ترین لذت بر این پایه است: لذت درک و شناخت.
.
.
.
نگذارید خشم و بدخواهی شما سبب نابودی زندگی شود؛
زیرا کسی که به زندگی ارج ننهد، خود، شایسته‌ی آن نیست.
.
.
.
انسانها هرچه حساس‌تر باشند، رنج بیشتری می‌کشند.
.
.
.
اندیشه‌ها به سوی امید می‌چرخند.
.
.
.
دشواری ها نمی توانند مرا شکست دهند.
هر مشکلی در برابر اراده ی بی چون و چرای من تسلیم می شود.
.
.
.
بازدارنده‌ها و دشواریها، کمر مرا خم نمی‌کند.
.
.
.
توانمندی و قدرتِ هنر از محدودیت زاده می شود و در آزادی می میرد.
.
.
.
انسانها به نسبت ظرفیتی که برای کسب تجربه دارند عاقل به شمار می روند.
کسانی خوشبخت هستند که از تجربه ی دیگران استفاده می کنند
و تجربه ی دیگران را دوباره تجربه نمی کنند.
.
.
.

نقاش معروف ایتالیایی

 

 

آرزو كردن شرط نیست، شرط تحقق آرزو است.لئوناردو داوینچی

 

نقاش باید نهانخانه داشته باشد؛ زیرا هنگامی كه در نهانخانه با خود هستید، خودتان هستید و هنگامی كه همراه با شخص دیگری هستید، نیمی از خودتان می‌باشید. لئوناردو داوینچی

 

 

تنها سخنگوی جهان طبیعت، آزمایش است، پس باید همیشه به تجربه پرداخت و هركار را به هزار شكل آزمود.لئوناردو داوینچی

 

 

اگر پیوسته و بدون درنگ كار كنید، توان داوری خود را از دست می‌دهید.لئوناردو داوینچی

 

 

آنچه را نقاشی می‌كنید باید بشناسید و از آن، آگاهی كافی داشته باشید. لئوناردو داوینچی

 

 

ثابت ماندن در یك‌جا سبب از دست رفتن قوه‌ی ادراك شما می‌شود. اندكی فراتر بروید تا چیزهای دیگری را نیز ببینید كه در آنها نبود سامان و تناسب، قابل مشاهده است.  لئوناردو داوینچی

 

 

من از سودمند بودن دست نمی‌كشم. لئوناردو داوینچی

 

 

می‌توان در هر زمینه‌ای كسب دانش كرد. لئوناردو داوینچی

 

 

عشق سرشار در صورتی به وجود می‌آید كه از آنچه دوست دارید،آگاهی فراوان داشته باشید.لئوناردو داوینچی

 

 

درست همان گونه كه اگر آهن را بكار نگیریم، زنگ می‌زند، همان‌ گونه كه آب راكد می‌گندد و یا به هنگام سرما یخ می‌بندد، اگر از آگاهی و مغز خود بهره نگیریم، آن را از دست می‌دهیم.لئوناردو داوینچی

 

 

همان‌گونه كه روز خوب، خواب خوش در پی دارد، زندگی هم اگر به ‌خوبی سپری شود، مرگی آمرزیده در پی خواهد داشت.لئوناردو داوینچی

 

 

سرشت آدمهای خوب، گرایش به دانستن است.  لئوناردو داوینچی

 

 

پرها می‌توانند انسانها را مانند پرندگان به پرواز درآورند و به سوی بهشت ببرند. این از ادبیاتی‌ است كه با قلم‌پرهایشان نوشته شده است.لئوناردو داوینچی

 

 

سبب اندوه است كه اشخاص در حد میانه نیز به حواس خود توجه نمی‌كنند. نگاه می‌كنند، ولی نمی‌بینند، گوش می‌دهند، ولی نمی‌شنوند، لمس می‌كنند، ولی احساس نمی‌كنند، غذا می‌خورند، ولی مزه ی آن را حس نمی‌كنند.لئوناردو داوینچی

 

 

والا‌ترین لذت بر این پایه است: لذت درك و شناخت.لئوناردو داوینچی

 

 

نگذارید خشم و بدخواهی شما سبب نابودی زندگی شود؛ زیرا كسی كه به زندگی ارج ننهد، خود، شایسته‌ی آن نیست.لئوناردو داوینچی

 

 

انسانها هرچه حساس‌تر باشند، رنج بیشتری می‌كشند.  لئوناردو داوینچی

 

 

اندیشه‌ها به سوی امید می‌چرخند. لئوناردو داوینچی

 

 

دشواری ها نمی توانند مرا شكست دهند. هر مشكلی در برابر اراده ی بی چون و چرای من تسلیم می شود. لئوناردو داوینچی

 

 

بازدارنده‌ها و دشواریها، كمر مرا خم نمی‌كند.لئوناردو داوینچی 

 

 

توانمندی و قدرتِ هنر از محدودیت زاده می شود و در آزادی می میرد.لئوناردو داوینچی

 

 

انسانها به نسبت ظرفیتی كه برای كسب تجربه دارند عاقل به شمار می روند. كسانی خوشبخت هستند كه از تجربه ی دیگران استفاده می كنند و تجربه ی دیگران را دوباره تجربه نمی كنند.  لئوناردو داوینچی

لئوناردو داوینچی در  ۱۵ آوریل ۱۴۵۲درایتالیا متولد شد.وی دانشمند معروف، هنرمند نقاش، مجسمه ساز و معماربزرگ قرن ۱۵میلادی بود. و در ۲ مه ‌۱۵۱۹درگذشت.
او فرزند نامشروع یک ثروتمند به نام پیرو فرانسیسو دی انتونیو داوینچی و یک زن دهقان به نام کاترین بود.او ۵ سال اول زندگی خود را در نزد مادرش گذراند سپس در سال ۱۴۵۷ در نزد خانوادهٔ پدرش، پدربزرگ و مادربزگش و عمویش زندگی کرد. او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه دهکده محل سکونتش گذرانداما با این حال در مدرسه چندان موفق نبود اما شور و هیجان زیادی نسبت به طبیعت نشان می‌داد.
او را به شاگردی به هنرکده‌ای در فلورانس فرستادند تا نزد آندرئا دل وروکیو (۱۴۳۵-۱۴۸۸) که نقاش و پیکرتراش بود، آموزش ببیند.
«لئوناردو» بسیار بهتر از یک نوجوان با استعداد بود به گونه‌ای که در هفده سالگی در کار پیکر تراشی وسایر امور مربوط به آن به استاد ماهری تبدیل شده بود وقادر بود ابزارهای پیچیده وماشین‌های مورد نیاز را پدید آورد.او پس از اتمام آموزش به شهر میلان رفت.
لئوناردو در سال ۱۴۷۲ به عضویت گروه قدیس لوقا درآمد. مرکز این گروه یا اتحادیه، که عمدتاً از داروفروشان، پزشکان، و هنرمندان تشکیل شده بود، در بیمارستان سانتا ماریانوئووا بود. احتمالا لئوناردو در آنجا فرصتی برای آموختن کالبدشکافی به دست آورد.داوینچی اواخر عمر خود را در شهر واتیکان در ایتالیا سپری نمود .در اکتبر ۱۵۱۵ فرانسیس اول پادشاه فرانسه میلان را به تسخیر خود در می‌اورد.و وی به خدمت فرانسیس در امد و در خانه‌ای ییلاقی در کلوس لوس در نزدیکی اقامتگاه سلطنتی جای گرفت. او سه سال پایانی عمر خویش را به همراه ملزی شاگردش در ان جا گذرانید.در سال دو مه سال ۱۵۱۹ در حالی که تبدیل به یکی از دوتسان صمیمی فرانسیس شده بود در کلوس لوس درگذشت.
آغاز به کار داوینچی برای کشیدن تابلو مونالیزا(لبخند ژوکوند) در سال ۱۵۰۳ بود و تا ۱۵۰۷ اتمام آن به طول انجامید. بیشترین شهرت داوینچی به خاطر اثر ماندگار وی در تاریخ، مونالیزا بوده‌است.
شام آخر ، این اثر هنری نشانگر صحنه‌هایی از شام آخر روزهای پایانی عمر مسیح است آنطور که انجیل به آن اشاره کرده‌است. این نقاشی بر پایهٔ کتاب یوحنا، باب ۱۳ آیهٔ ۲۱ است آنجا که مسیح می‌گوید که یکی از ۱۲ حواری‌اش به وی خیانت خواهد کرد. این نقاشی یکی از مشهورترین و باارزشترین نقاشی‌های جهان است.
«تعمید مسیح» ، «ستایش مغان» و «باکرهٔ صخره ها» دیگر آثار مشهور داوینچی است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: